Het inmiddels bruine kleurtje op onze huid en de donkere baardgroei van MRHOSPES, zorgen ervoor dat we minder ‘opvallend’ zijn dan voorheen. We mengen ons aardig tussen het Spaanse volk. Al hoewel onze kleding, -ik ben op vakantie stijl-, de fotocamera en ons gebrekkige Spaans ons af en toe verraden, voelen we ons thuis in dit land.
F R AN K R I J K.
Pornic -de stad waar we ons eerste optreden op de camping hadden- lieten we met een goed gevoel achter ons. Na ons camping debut, zijn we de volgende dag richting centrum gereden en hebben we met een overdosis enthousiasme het centrum bestormt. Binnen 10 minuten stonden we hier als MRANDMRSHOSPES te glunderen en brachten we liedjes ten gehore aan overvolle terrassen.
De open koffer lokte de mensen om het kleingeld uit hun portemonnee te toveren. Het eerste -echte- geld was verdient.
Het besluit is gevallen. Met een stemronde tussen ons beide, waar unaniem werd gestemd voor V O O R, treden we nu op als MRANDMRSHOSPES en wordt de Facebookpagina BYE. bij het arriveren in Nederland verandert in de N I E U WE.N A A M.-
‘It’s just a little bit easier’.
LES S A B L E S D’O L O N N E, een middelgrote stad met -helaas- geen campings in en rondom. Althans, dat dachten we. Met het idee dat we verder onze reis zouden voortzetten, stuitten we op een Y E L L O H. V I L L A G E camping. Een -campingketen- waar we stiekem verliefd op zijn geworden. Niet alleen door de goede faciliteiten en de mooie liggingen, maar vooral ook door het vriendelijke fijne personeel die je op elke locatie ontvangt met een grote G L I M L A C H. En deze, deze was groot. Een overweldigend zwemparadijs knipoogde naar ons en dat lieten we niet 2x gebeuren. De caravan werd keurig naar z’n plek gebracht en zwemkleding werd aangetrokken. Al moest Freerk eerst nog in het bezit raken van zo’n -sexy iniminie zwembroekje- die blijkbaar in Frankrijk verplicht is. Met het pinksterweekend net achter ons gelaten -waarbij er nog enkel een paar gasten waren – lagen we met zn T W E E T J E S in een veel groot zwembad. Genieten.
Geen optreden voor ons hier, maar doordat de eigenaar het verhaal Z O leuk vond, kregen we 50% korting op ons verblijf. ( Dus mocht je ooit korting willen op een camping. Maandag is een goede dag om een leuk verhaal te verzinnen en je idee te presenteren. Weinig kans van slagen, en je korting is binnen ;-).
LA R O C H E L L E, een -hier slapen we 1 nachtje camping-. De regenachtige dag zorgde al niet voor veel geluk, maar de goede verhalen over La Rochelle lokte ons toch die kant op. Het ontvangst op deze -stadscamping- was niet te vergelijken met wat we net achter ons hadden gelaten. De wind hield aan en de regen was niet van plan om te stoppen. Toch trotseerden we de bui en ontdekten we een L I C H T P U N T J E op deze camping, een tennisbaan. De 2 jaar durende angst om weer te gaan tennis met mijn -gebroken arm, waar inmiddels pinnen inzitten- liet ik los en die 120 minuten waren fijn, héél fijn! ’s Avonds La Rochelle van dichtbij bekeken, en hoewel de stad wel echt mooi is, zeiden we toch na 1 nachtje deze plek gedag.
P Y LA SUR M E R, een dorp met ruime keuze uit 5 campings naast elkaar. Allemaal aan zee. Met zowel -stille geniet- momenten in de auto als evenveel -luidruchtige meezing- momenten arriveerden we het gebied in- en rondom Pyla sur Mer. Wat we echter niet wisten, is dat we de halve Sahara aan zouden treffen. De kilometers bedekte bossen vervaagden het zicht van de kronkelweggetjes en die 110 meter hoge duin die plots volop in zicht was. Ja, een 110 meter hoge duin! En Freerk, als een kind zo B L I J ! Zijn enthousiasme moest ik temperen, doordat we ons eerst echt moesten -settelen- op 1 van de 5 campings. De camping waar we eerst het minst -goede- gevoel over hadden, werd juist de gelukkige. Inmiddels waren we -goed- geworden in het overbrengen van ons verhaal en het zag ernaar uit dat het deze keer weer ging lukken. De ‘live Google translate’ die door een animatie jongen werd uitgevoerd, zorgde voor een fijn gesprek met de eigenaar van het restaurant en camping en met wat -glimlachen en grapjes maken- was de deal rond. Een verblijf van 3 nachten + gratis eten in ruil voor een uurtje muziek. H O P P A.
Mijn conditie werd al snel op de proef gesteld. Met een hartslag van -hoog- en een bijkomende ademhaling stond ik aan de top. De duin was beklommen en ineens was de nieuwsgierigheid van -wat zou er achter die duin zitten- ingevuld. Het zicht was prachtig. De oceaan aan de ene kant en de bedekte oneindige bossen aan de andere kant. De T R O F F E E was dat koude biertje die we mee hadden gesmokkeld naar boven. Op het moment van proosten besefte ik dat ik omringd was met mannen, alleen mannen. We raakten aan de praat met een groepje bodyboarders uit Marokko en zagen langzaam de zon wegsluipen in de zee.
De dagen daarop hebben we genoten van het strand, de zon, de regen en ons optreden. Het uurtje muziek dat we brachten was top! Niet heel veel publiek, wegens een niet druk bezette camping, maar de sfeer was fijn. Helaas wachten we nog steeds op foto’s en filmpjes die we gestuurd zouden krijgen.
Het tikken van de regen op de caravan op de andere dag, zorgde voor een -huiselijke- dag en zowel de gitaar als onze stemmen zijn volop gebruikt.
Pyla sur Mer verruilden we voor een paar -snelle stadjes en campings-. We mogen gerust zeggen dat we -lichtelijk verslaafd- raken aan het rondtrekken, waarbij we ons telkens laten verrassen door de nieuwe mooie plekken.
S P A N J E
De grens van Frankrijk en Spanje werd bereikt, eigenlijk geheel ongepland. Maar was deze reis al sowieso een reis zonder plannen? Nu een maand verder, kunnen we met de volle 100% zeggen dat -als je zo’n reis wil maken- ook écht gewoon niet moet plannen. Door de vrijheid is het missen van een afslag, een camping overslaan of een paar uur verder doorrijden, geen ramp. Beter gezegd; Juist zo verrassend en leuk!
We lieten besluiten een paar boodschapjes te halen bij de Lidle en een broodje te eten bij de Mac, met het idee dat we nog een tijdje moesten rijden voordat we Spanje zouden binnen rijden. Bij de Mac heb je immers gratis wifi, en dat leek ons een mooi kans om een een camping te zoeken in Spanje. We liepen naar de auto en dit ritje werd onderbroken door een -bedelaar- die geld vroeg. Een man die er niet goed en gelukkig uitzag. Dat deed me weer heel kort beseffen hoe goed we het eigenlijk hebben en dankbaar mogen zijn.
De auto startte en binnen een paar minuten reden we Spanje binnen. We keken elkaar goed aan en moesten hardop lachen. WE ZIJN ER AL!! SPANJEEEE!
O R I O. Moet je ook denken aan die koekjes als je Orio leest? Daarom kon ik dat dorpje ook zo goed onthouden. Orio was de eerste camping op Spaanse bodem. Het was een categorie 1 camping en dit leek prima voor 1 nachtje. Een overzichtelijke camping, gelegen in een soort van baai. Bij aankomst stonden we -oog in oog- met de vele Nederlanders die zich daar verzamelt hadden. De eerste ACSI (kortings) camping in het Spaanse land werd druk bezocht door de 60+ers. Ze noemen het zelf ook wel het -grijze seizoen-.We lieten onze haren wapperen door de wind op het strand en bekeken vanaf een uitzichtpunt de oneindige oceaan en de omliggende kliffen. Genieten.
De volgende dag maakte ik voor het eerste kennis met de Spaanse taal. Met alle enthousiasme begon ik mijn eigen spaanse lessen te creëren en zodoende volgden er woordjes op woorden die ik voorzichtig kon uitspreken. Orio zeiden we gedag en we vervolgden onze reis naar een plek -waarvan we toen nog niet wisten dat we ons er zo thuis zouden voelen-.
Z A R A U T Z, een -ik voel me thuis- stadje. Een beschrijving van de camping; Een camping gelegen bovenop een berg. Mooi zandstrand, gezellige camping, ideaal voor surfers. Dat laatste, dat prikkelde ons, liever gezegd; Freerk.
De afstand van Orio naar Zarautz was hooguit 15 min rijden waarbij de auto een -ideaal- ritje had vergeleken de vorige dagen. Smalle en hoge -net niet 2 auto’s naast elkaar kunnen rijden – weggetjes vormden het decor voor de auto. Al moest ie hier ook wel z’n best doen de berg te berijden voordat we camping arriveerden. Al zwaaiend werden we ontvangen door het camping personeel en al snel werd een parkeerplek aangewezen. Het leek op -lopende band- werk voor deze mannen. Ons verhaal herhaalde zich bij de receptie en de hoop op gratis staanplek borrelde weer op. De engelse uitleg mengde zich soms met spaanse woordjes en zinnen waarbij ik kon zeggen dat we op Luna de Miel (huwelijksreis) waren. Ook de dagen van de week, om uit te leggen wanneer we wilden spelen, rolden er vloeiend uit. Helaas was het restaurant een -los onderdeel- van de camping waarbij we geen deal konden maken. De camping voelde goed en we besloten om toch te blijven. Ons gevoel overtrof alles. Het verblijf in Zarautz was
F A N T A S T I S C H. De camping stond vol en het was een op- en af gaan van Nederlands en surfers. De leuke Nederlandse buren, maakten ons verblijf nog aangenamer en die ene avond hebben we met z’n viertjes wijn gedronken en gekletst.
De eerste dag bezochten we het centrum, en ook hier hadden we het gevoel dat het zou lukken. Het zoeken naar optredens in het centrum bleek een succes, en binnen no time stonden er gigs gepland. Voordat de -werk-dagen begonnen stapten we een surfzaakje binnen waarbij we Jeroen ontmoetten, een Nederlandse jongeman die naar Zarautz was verhuisd en een surfschool leidde. Waar Freerk daarvoor nog overtuigd was, dat hij zonder surflessen wel zou leren surfen, was dat door deze Jeroen snel weggenomen. Fijn, dacht ik! ‘Ga eerst maar een les nemen, voordat jij je eigen board mag gaan kopen’, zei ik al vaker tegen hem. En in dit zaakje was het binnen zo’n 30 minuten geregeld. De eerste surfles werd werkelijkheid en de dag daarop liepen we met Freerk z’n eigen splinternieuw board en wetsuit door de stad. Ik lachend, hij zielsgelukkig.
De woensdag is het een -speciale- dag in Zarautz. Bij het bestellen van een drankje, krijg je er gratis een tapas bij. Dit was volgens de eigenaar een I D E A L E dag om op te treden. Midden op het plein was het terras waar wij voor het eerst op Spaanse bodem mochten zingen. En wat was het leuk! Zowel binnen- als buiten was gevuld met mensen die genoten van drankjes, tapas en muziek. Ik voelde me goed, ik voelde me thuis. De vriendelijke mensen, de lekkere hapjes, het heerlijke weer, de late avondklok (Spanjaarden eten tussen 20.30 en 23.00 uur), vroeg ik me af of ik niet ergens toevallig Spaanse Roots heb.
Na afloop bestelden ik op mijn beste Spaans nog wat eten voor ons en een drankje, en dat allemaal gratis. De eigenaar gaf ons een glimlach, extra geld en we klapten onze koffer met trots dicht. Het geld was weer verdient.
Ook het restaurant -hapte- gelijk op ons muzikale aanbod en hier konden we op viennes -vrijdag- spelen. Freerk zette zijn hoed op en bedacht zich geen moment, hij ging de camping over en nodigde iedereen uit voor -ons feestje- die avond. Het stroomde vol, hoe langer we speelden hoe meer mensen er kwamen. Ook hier zowel het terras als binnen vol. De Engelse, Franse, Nederlandse, Duitse, Frieze, Spaanse woorden die Freerk uit z’n mond toverde bracht iedereen een lach op het gezicht en ze genoten. Wij ook.
Zarautz, wat was je leuk, mooi en vriendelijk!
(Ook hiervan wachtten wij nog steeds op foto’s en filmpjes)
Op dit moment heb ik uitzicht op de Oceaan vanaf onze campingplek. Ons -huisje- heeft een upgrade gekregen en is uitgebouwd met een voortent. Maar echt, dit is gezellig joh! De -lichtballetjes- van de bruiloft hebben hun plek ingenomen, de lampion die we van Romkje Sietske hebben gekregen hangt in het middelpunt, de kaarsjes van Lipkje zorgen voor wat kleur op tafel en de lantaarn van Jelle B met de kaars van m’n ouders er in zorgt voor een gezellige aankleding. Camping Valdovino in hetzelfde -genaamd- dorpje is het fijn! We hebben natuurparken doorgecrosst -waar we een uur lang geen tegenliggers tegen kwamen en het gevoel hadden dat we in Jurrasic Parc belandt waren-, we maken wandelingen, we maken V E E L muziek, we sporten, we lachen, we drinken, we eten, Freerk surft, ik leer Spaans, we lezen, we maken plezier, we maken contact met anderen, we schrijven liedjes, we maken ons klaar voor de aankomende dagen -optredens, en we genieten. We genieten H E E L erg!
Een Z O N N I G E groet uit het mooie Spanje!
.MRANDMRSHOSPES.
